1] O Dziele Intronizacji.
2] Działania Wspólnoty w Polsce.
3] Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Wspólnota dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w parafii p.w. Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie powstała w 2003 r. za zgodą ówczesnego proboszcza- ks. Henryka Gołaszewskiego. Założycielką była Barbara Bełżek, która przewodniczyła Wspólnocie do 09. 2019.Obecnie opiekunem duchowym Wspólnoty jest ks. Tadeusz Bielski, a animatorem Jadwiga Selerowska.
Wspólnota prowadzi adoracje pokutno-wynagradzające za grzechy osobiste, parafii i całego świata, jakimi obrażane jest Najświętsze Serce Pana Jezusa i Niepokalane Serce Maryi. Modli się też o rychłą-osobistą, w rodzinach, w parafii, a także w całej Polsce-Intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Wspólnota zaprasza na adorację Najświętszego Sakramentu w każdy piątek w godz.16.45- 17.45.Chętnych , którzy pragną należeć do tej wspólnoty, prosimy o zgłoszenie śię do animatora.
Z planu corocznych spotkań:
-Jasna Góra -nocne czuwanie z 1 na 2 lutego,
-Święty Krzyż- ogólnopolskie czuwanie modlitewne z 14 na 15 września,
-Rynias- rekolekcje ogólnopolskie w lipcu i w sierpniu,
-ogólnopolska Nowenna przed Świętem Chrystusa Króla.
W diecezji:
-rekolekcje formacyjne w Caritas w Łomży,
-dni skupienia w poszczególnych parafiach,
-uczestniczenie w adoracji i Mszy Św.w Święto Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katedrze w Łomży.
Wspólnotę Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa tworzą ludzie świeccy, którzy pragną, aby Jezus królował w sercach, w rodzinach, zakładach pracy ,we władzach państwowych ,urzędach oraz w całym społeczeństwie.
Spotykają się oni co tydzień w swojej parafii przed Najświętszym Sakramentem w duchu adoracji i wynagrodzenia Boskiemu Sercu za grzechy. To przez modlitwę Wspólnota przygotowuje parafię do intronizacji, to ona ofiarowuje swoje modlitwy, radości i cierpienia w tej intencji, to ona przygotowuje grupy społeczne i zawodowe do tej uroczystości. To Wspólnota Dzieła Intronizacji NSPJ po uroczystej Intronizacji kontynuuje modlitwy, aby tego aktu mogło dokonać całe miasto, diecezja, a także by każdy mógł wytrwać w swoich dobrych postanowieniach. Nie dokonuje się intronizacji jeśli nie ma wspólnoty, aby to nie był jednorazowy akt ,ale by to było stałe zakorzenienie w Bogu, a to dokonuje się przez stałe trwanie we wspólnocie na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem.
Dokonanie Aktu Intronizacji NSPJ jest bardzo ważne, ponieważ tylko Miłość płynąca z Serca Jezusa jest zdolna przemienić nasze serca, a cywilizację śmierci i nienawiści na cywilizację życia i miłości. To Miłość przemienia ten świat i buduje Królestwo Boże, o przyjście którego modlimy się codziennie w modlitwie ”Ojcze Nasz…”
Dzieło Intronizacji jest kontynuacją kultu Serca Jezusowego objawionego Małgorzacie Alacogue i kultu Miłosierdzia Bożego objawionego siostrze Faustynie Kowalskiej. Służebnica boża Rozalia Celak żyła mniej więcej w tym samym czasie co siostra Faustyna [w latach 1901-1944].Potrzebna jest gorąca modlitwa o jej beatyfikację, aby przyśpieszyć dzieło ,którego jest patronką.
Pierwsza Wspólnota dla Intronizacji NSPJ powstała w Krakowie 12 czerwca 1995r. założyła ją pani Ewa Nosiadek ,krajowa koordynatorka wszystkich Wspólnot, którą w październiku 2020 odeszła do Domu Ojca. Diecezjalnym duszpasterzem naszych Wspólnot jest proboszcz Parafii p.w. Św. Jana Chrzciciela ks. Ryszard Niwiński, oraz ks. Andrzej Mikucki.
PODSTRONY:
Ad1. O dziele Introniozacji:
Czym jest Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa?
Intronizacja jest decyzją, aktem woli, wyborem dokonanym w sercu, w rodzinie i wszystkich wymiarach życia społecznego. To uznanie Jezusa Chrystusa, tym Kim jest. Jest wyznaniem wiary. Gdy mówię: Intronizacja, myślę: Ty! Ty, jesteś Królem, Panem, Bogiem.
Poświęcenie się Bożemu Sercu jest przyjęciem stylu życia zgodnie z wyznaną wiarą. Gdy mówię: Poświęcenie, myślę: ja! Podobnie, jak mówił Jezus: A Ja za nich w ofierze poświęcam samego siebie. /J 17, 19/ Poświęcenie się Bożemu Sercu oznacza Jego królowanie.
Najświętszego Serca Pana Jezusa, Króla królów i Pana panów, Jezusa, mojego Odkupiciela, Odwiecznego Syna Bożego rozpoznaję po tym, co i dlaczego dla mnie uczynił jako Bóg – Człowiek. Jako odwieczny Syn Boży napawa mnie świętym lękiem /misterium tremendum/. Jako Bóg – Człowiek fascynuje mnie swoją miłością do Ojca i do ludzi. Rozpoznaję Go jako Króla miłości, przez Jego Serce /misterium fascinosum/. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. /J 12, 32/ Daję się Mu pociągnąć ku sobie. Uznaję Go swoim Królem. Przyjmuję Jego sposób życia – poświęcam się Jego Sercu. Przez to On króluje w moim życiu. Kult Bożego Serca i Chrystusa Króla, wzajemnie się dopełniają. Znajduje to odbicie w wielu Dokumentach Kościoła. Kult Chrystusa Króla bez kultu Jego Serca, narażony jest na nadużycia, zwłaszcza w wymiarze społecznym. Kult Bożego Serca bez odniesienia do Jego Boskiego królowania, narażony będzie na subiektywizm i zubożenie o wymiar społeczny.
Intronizacja osobista dokonuje się na modlitwie ukierunkowanej na Jezusa, na Jego Miłość. Rozpowszechnionym tekstem Aktu Intronizacji osobistej jest modlitwa: Odpowiadając na Twoją Miłość, wyznaję: Jezu, jesteś Królem. Jezu, jesteś moim Królem. Daj mi poznać wolę Twoją, Panie. Oto jestem.
Intronizacja w rodzinie – nie jest nabożeństwem wspólnotowym w kościele. Po uprzednim przygotowaniu dokonuje się w rodzinie, w domu. W czasie rekolekcji, przygotowujący do Intronizacji udostępniają odpowiednie teksty i materiały.
Intronizacja w wymiarze społecznym – to Akt Kościoła z udziałem władz świeckich, które zaproszone na uroczystość kościelną dają świadectwo swojej wiary w Jezusa, wyrażają gotowość życia według Bożych przykazań i Ewangelii, oraz kształtowania życia społecznego jako cywilizacji Miłości. Władza świecka uznając autonomię Kościoła nie dokonuje aktów religijnych w instytucjach państwowych, lecz w łączności z władzą Kościoła katolickiego i pod jej przewodnictwem.
Źródła: Na podstawie „ABC dla tych co na ambonie i pod amboną” oraz innych materiałów dotyczących Intronizacji NSPJ – O. Jan Mikrut CSsR wieloletni opiekun duchowy Wspólnot.
Ad 2. Działania Wspólnoty w Polsce
Działania Wspólnoty dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wspólnota ma określony cel: Intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa. Mogą do niej należeć wszyscy, którzy przyjęli Pana Jezusa, jako Króla swego życia i pragną żyć według Jego Serca, a także członkowie innych Wspólnot bez ich opuszczania na rzecz tej Wspólnoty. Dobrze byłoby, aby do tej Wspólnoty należeli także członkowie innych Wspólnot, bowiem dotychczasowa formacja kościelna może być pomocą w dziele Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. “Praca” dla Intronizacji zaczyna się “na kolanach” przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, gdzie Wspólnota gromadzi się raz tygodniu, aby wynagradzać, uwielbiać, dziękować i prosić… Działania rozpoznane na modlitwie podejmuje się w jedności z Duszpasterzami i Krakowską Wspólnotą dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla królów i Pana panujących.
Znakiem jedności wspólnot jest proporzec z wizerunkiem Chrystusa Króla, który jest noszony w procesjach z racji świąt parafialnych i innych ogólnopolskich spotkań modlitewnych. Znakiem jedności jest też modlitewnik posiadający Imprimatur, według którego Wspólnoty modlą się i prowadzą adoracje w całej Polsce.
Ad3. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa
O kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa
Siostry ze zgromadzenia wizytek przyczyniły się w największym stopniu do rozpowszechnienia tego kultu. Przybyły one do Krakowa w 1681 roku, wkrótce po objawieniach. Kraków zyskał miano polskiej stolicy nabożeństwa do Serca Jezusowego.
W Krakowie od 130 lat ukazuje się pismo Posłaniec Serca Jezusowego, wydawane przez Apostolstwo Modlitwy. W tym mieście znajdują się kościoły pod wezwaniem Serca Jezusowego: bazylika księży jezuitów przy ul. Kopernika i kościół sióstr sercanek przy ul. Garncarskiej.
Wyjątkową rolę w szerzeniu Kultu Serca Jezusowego odegrała Św. Małgorzata Maria Alacoque z Paray-le-Monial. Sam Chrystus wybrał ją na powiernicę Swego Serca. To przez nią Pan Jezus przypomina jak bardzo nas kocha, jak bardzo boli Go ludzka obojętności jak bardzo pragnie, by człowiek w Jego Boskim Sercu szukał sensu swego życia i radości zbawienia. To Św. Małgorzata Maria pokazała nam Obietnice Serca Jezusowego i praktyki wynagradzające wzgardzoną miłość takie jak: częsta Komunia Święta – zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca, czuwanie nocne z czwartku na piątek, czyli tzw. “Godzina Święta”.
Na szczególną uwagę zasługuje prośba Bożego Serca, by poszczególni ludzie i całe narody oddały się całkowicie Bożemu Sercu. Wykonawcą woli Serca Jezusowego miał być król Ludwik XVI. Król ten nie podjął jednak wyzwania Serca Jezusa do narodu Francji. Mimo to kult Serca Jezusowego zaczął się rozwijać. Po raz pierwszy spełnił tę prośbę Bł. Klaudiusz de la Colombiere wraz z Świętą Małgorzatą Marią, której był duchowym przewodnikiem. Za ich przykładem poszły poszczególne jednostki, następnie rodziny i różne stowarzyszenia, a wreszcie i same władze, miasta i państwa (Pius XI). W 1889 roku papież Leon XIII poświęcił Bożemu Sercu cały rodzaj ludzki. W drugiej połowie XVIII wieku, kiedy groźne chmury gromadziły się nad Rzeczpospolitą, w Sercu Jezusa szukają ratunku przywódcy państwa i kościoła. Po klęsce rozbiorów Polacy wiążą swoje szanse przetrwania i nadzieję zmartwychwstania Polski ze czcią Bożego Serca. Prymas Polski Arcybiskup Ledóchowski poświęca swoją metropolię gnieźnieńską Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
W latach 1914-1918 czynią to prawie wszyscy rządcy diecezji za przykładem biskupa Bilczewskiego i biskupa Pelczara autora dzieł o Najświętszym Sercu i założyciela zgromadzenia sióstr Sercanek. Na Jasnej Górze prymas Polski kardynał Dalbor w imieniu Episkopatu powierza Ojczyznę Sercu Zbawiciela i Jego Najświętszej Matce. Jako dziękczynne wotum za ocalenie zmartwychwstałej Polski wdzięczny naród wznosi
w Poznaniu w 1932 roku pomnik z napisem Sacratissimo Cordi – Polonia Restituta, dzieło zburzone przez okupanta w roku 1940.
30. marca 1939 roku Komisja Prawna Episkopatu uchwaliła rozpoczęcie przygotowań do intronizacji i wstępnie wyznaczono czerwiec 1940 roku na datę poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Sam kard. Hlond rozważał kilka terminów tejże uroczystości. Miałyby one jednak się odbyć podczas Kongresu Eucharystycznego w Warszawie, który był planowany właśnie na czerwiec 1940 roku. Prymas Polski jednakże akcentował potrzebę należytego przygotowania duchowego całego narodu do aktu intronizacji. Wydarzenia z 1 IX 1939 roku zniweczyły jednak te plany.
Źródła: